Καθρέφτης ΙΙ
Τη μια σου όψη μου ’δειχνες τη λαμπερή, καθρέφτη,
τη θολερή τη φύλαγες για το φινάλε, ψεύτη.
Βλέπω, απ’ την κορνίζα σου τα χρώματα ξεφτάνε,
κι εμένα με κολάκευες πως νέος πάντα θα ’μαι.
Τώρα με απορία σε κοιτώ, σκέπτομαι και φοβάμαι.
Τα πρώτα πλάνα να ’μεναν παντοτινά
που ήσουν ντυμένος στα γκρενά κι εγώ στα φαντεζί·
τα φλας ν’ ανάβανε ξανά, αντικριστά να βλέπαμε μαζί.
Ν’ άλλαξα τόσο άραγε ώστε να μην μπορώ
στο αληθινό μου πρόσωπο να πω πως είναι εγώ;
Καθρέφτης
Μια γωνίτσα απ’ τον καθρέφτη μένει καθαρή
και στο πρόσωπο οι ρυτίδες έκαναν αρχή.
Το πρόσωπο κι ο καθρέφτης
είναι της καρδιάς ο ψεύτης.
Έτσι τα ’φτιαξε ο χρόνος, για να παίζει στη ζωή.
Κρίμα που η αύρα φεύγει πριν προλάβει η αυγή.
Βιάζεται, θέλει να σβήσει
όσα φώτα έχει αφήσει.
Κι εγώ που πίστεψα της νιότης μου
η δύναμη πως είναι η πιο μεγάλη
γελάστηκα.
Ο χρόνος έχει τα φτερά
κι ό,τι μας δίνει στην αρχή δε μας το φέρνει πάλι.
Καθρέφτης ΙΙ
Τη μια σου όψη μου ’δειχνες τη λαμπερή, καθρέφτη,
τη θολερή τη φύλαγες για το φινάλε, ψεύτη.
Βλέπω, απ’ την κορνίζα σου τα χρώματα ξεφτάνε,
κι εμένα με κολάκευες πως νέος πάντα θα ’μαι.
Τώρα με απορία σε κοιτώ, σκέπτομαι και φοβάμαι.
Τα πρώτα πλάνα να ’μεναν παντοτινά
που ήσουν ντυμένος στα γκρενά κι εγώ στα φαντεζί·
τα φλας ν’ ανάβανε ξανά, αντικριστά να βλέπαμε μαζί.
Ν’ άλλαξα τόσο άραγε ώστε να μην μπορώ
στο αληθινό μου πρόσωπο να πω πως είναι εγώ;
ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΙΙΙ
Τ’ αρνητικά απ’ το πρώτο πέταγμα,
μονάχα αυτά θα σου ζητήσω.
Τ’ άλλα τα βλέπω ολημερίς,
τι ωφελεί να τα εμφανίσω;
Δυο πρόσωπα που φώτιζες
και μοιάζανε με ένα.
Εκείνα εκεί τα είδωλα
πού να ‘ναι ξεχασμένα;
Καθρέπτη μου, σ’ αγάπησα,
ήσουν το πρώτο πλάνο,
τώρα τα χρόνια μου μετρώ,
και στα δικά σου φτάνω.
ΤΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ
Τα χέρια σου πάντα στη φωτιά,
εμάς για να χορτάσεις,
και αμοιβή καμιά.
Ελεημοσύνη και φιλότιμο και πόρτα ανοιχτή,
και κάθε Σαββατόβραδο το πρόσφορο ετοίμαζες
την Κυριακή να μοιραστεί.
Στο δισκοπότηρο να φθάσει ήθελες,
να γίνει μέρος στη θυσία του Κυρίου,
και ποιος δεν έφαγε γλυκό ψωμί
απ’ τα χέρια σου,
έφυγες και σκορπίσανε μακριά
τα περιστέρια σου.
Καθρέφτης
Μια γωνίτσα απ’ τον καθρέφτη μένει καθαρή
και στο πρόσωπο οι ρυτίδες έκαναν αρχή.
Το πρόσωπο κι ο καθρέφτης
είναι της καρδιάς ο ψεύτης.
Έτσι τα ’φτιαξε ο χρόνος, για να παίζει στη ζωή.
Κρίμα που η αύρα φεύγει πριν προλάβει η αυγή.
Βιάζεται, θέλει να σβήσει
όσα φώτα έχει αφήσει.
Κι εγώ που πίστεψα της νιότης μου
η δύναμη πως είναι η πιο μεγάλη
γελάστηκα.
Ο χρόνος έχει τα φτερά
κι ό,τι μας δίνει στην αρχή δε μας το φέρνει πάλι.
Η τελευταία μάσκα είναι μια θεατρική ωδή πάνω στην ιστορία της Πάτρας με τη μορφή ενός πολύπτυχου χορικού, όπου τις φωνές της πόλης τις μοιράζονται οι ηθοποιοί, προσπαθώντας να βρουν την ταυτότητά τους, ερμηνεύοντας τις φωτεινές και σκοτεινές πλευρές της ιστορικής διαδρομής της και πραγματικές ιστορίες, όπως την ιστορία της στοιχειωμένης Πατρινέλας. Τελικά προσπαθούν όλοι ως κομμάτια και δυναμικές αυτής της πόλης να περάσουν στη συμφιλίωση και στην υπέρβαση. Το χρονικό πλαίσιο της καρναβαλικής περιόδου χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να γίνει αναφορά στο διφυές στοιχείο του ανθρώπου, στη δισυπόστατη φύση του: αφενός μεν στον παραλογισμό, τον εκφραζόμενο στη συγκεκριμένη περίοδο, και αφετέρου στην κάθαρση που συντελείται με την καύση του Καρνάβαλου, οπότε και αποκαθίσταται η τάξη και η λογική.
Θεόδωρος Τερζόπουλος
Η ιστορία που χρησιμοποιήθηκε σαν καμβάς—και μόνον—για την τελευταία μάσκα είναι πραγματική και είχε συγκλονίσει την Πάτρα τη δεκαετία του ’60. Μια γυναίκα προδομένη από τον εραστή της και παθιασμένη για εκδίκηση σκοτώνει το παιδί του στην περιοχή του Δασυλλίου, δίπλα στα τείχη του μεγάλου Κάστρου. Η παιδοκτόνος μοιχαλίδα καταδικάζεται και λίγο αργότερα αυτοκτονεί μέσα στη φυλακή της.
Τα γεγονότα στη θεατρική τους εκδοχή διαδραματίζονται σε περίοδο καρναβαλιού, μια γιορτή ταυτισμένη με τη Διονυσιακή λατρεία και την παραφορά. Η ηρωίδα ενδεδυμένη τα προσωπεία της στοιχειωμένης Πατρινέλας ή της πόρνης τουΜανζάρ, κι ακόμα της Βακχικής Αγαύης και της αρχαίας Τρικλαρίας Αρτέμιδος (όλες γυναίκες – σύμβολα του Πάθους), σκάβει βαθιά τις ρίζες των μύθων που γεννήθηκαν στη γη της Αχαΐας και συνδέει το παρελθόν με το παρόν μας.
Κώστας Λογαράς
Πόσο εύκολο είναι να πέσεις από ένα μπαλκόνι κατά λάθος;
Ακόμη κι όταν όλοι γύρω της επέμεναν πως ο θάνατος του άντρα της ήταν απλώς μια άτυχη στιγμή, η Όλγα δεν τους έδωσε σημασία. Εκείνη γνώριζε πως ο Γιώργος δε θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο απρόσεχτος.
Η αναζήτηση της αλήθειας θα γίνει η κυρίαρχη εμμονή στη ζωή της. Ακόμη κι όταν η ερεύνα θα της αποκαλύψει τη σκοτεινή πλευρά των ΜΜΕ και του θεάματος, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ακόμη κι όταν έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τα θέλω της, η Όλγα δε θα λυγίσει. Θα συνεχίσει να αναζητά τις απαντήσεις. Όσο κι αν της κοστίσουν…
Μουσική.
Μουσικοί.
Εργάτες.
Η Λίτσα. Άλλες Λίτσες.
Μπαρ και περίπτερα.
Θερμοσίφωνες και γυψοσανίδες.
Εγκληματίες, τζογαδόροι, φαντάσματα,
γοργόνες και χρυσόψαρα.
Φαντάροι και αξιωματικοί.
Γητευτές κουνουπιδιών και πωλητές λύσεων.
Καριερίστες κι αλκοολικοί.
Ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα από ιστορίες που υφαίνουν σελίδα τη σελίδα τη βεβαιότητα στον αναγνώστη ότι, τελικά, δεν υπάρχει κανένα νόημα.
Μια συλλογή ανεκδιήγητων διηγημάτων.
Μια συλλογή ανεκδιηγημάτων.
Γυναικεία γραφή: Όταν ο Ιταλός αρχισυντάκτης γνωστής εφημερίδας επιπλήττει τη ρεπόρτερ του, επειδή γράφει… γυναικεία σε κάποια κείμενα, εκείνη σπεύδει να υπερασπιστεί τη γραφή της…
Τη Γυναικεία γραφή. Μήπως την επηρέασαν όλες αυτές οι γυναικείες φιγούρες, που την περιστοιχίζουν από τη μικρή της ηλικία; Μήπως όσες γυναίκες σημάδεψαν αργότερα τη ζωή της;
Το βιβλίο παρουσιάζει πολλές ιστορίες γυναικών, όπως τις έζησε η πρωταγωνίστρια του βιβλίου κι όπως τις περιέγραψαν οι ίδιες. Ένα συναρπαστικό ταξίδι σε διαφορετικές εποχές, διαφορετικές χώρες, διαφορετικές προσωπικότητες. Όλες οι ιστορίες που αναφέρονται στο βιβλίο είναι βασισμένες σε αληθινές αφηγήσεις γυναικών, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία της συγγραφέως.
Το πρωτότυπο στοιχείο που θα διαπιστώσει ο αναγνώστης είναι ότι με έναν έξυπνο τρόπο δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα της πρωταγωνίστριας κι εσκεμμένα όλοι οι τίτλοι των κεφαλαίων της Γυναικεία γραφή είναι γένους θηλυκού…
