Μεγαλώνω Παιδιά

18,00 

Οδηγίες για τη σωματική και ψυχική υγεία τους

Το βιβλίο αυτό είναι για σένα που θέλεις να δημιουργήσεις ένα όμορφο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μεγαλώσει με ασφάλεια το παιδί σου.
Για σένα που θέλεις να γνωρίζεις τι να κάνεις όταν αρρωστήσει, όταν χτυπήσει, ή γενικά όταν σε έχει ανάγκη, για να σταθείς δίπλα
του με στοργή, σταθερότητα και αγάπη.
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε έχοντας ως πρωταρχικό εφόδιο την αγάπη για τα παιδιά. Απευθύνεται σε σένα που έχεις παιδιά, σε σένα που θέλεις να αποκτήσεις, αλλά και σε σένα που απλά αγαπάς και φροντίζεις τα γλυκά αυτά πλασματάκια.
Με απλό και συνοπτικό τρόπο, το βιβλίο σού προσφέρει χρήσιμες συμβουλές για τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού σου.
Η εμπειρία της παιδιάτρου Αλεξάνδρας Κοσμαρίκου θα σε συντροφεύσει και θα σε καθοδηγήσει στο ταξίδι της ανατροφής του.

Η Αλίντα και η πιπίλα της

18,00 

Στο βιβλίο, εμπεριέχεται και το επιστημονικό κείμενο
Λίγα λόγια και συμβουλές για την πιπίλα

Επιστημονική Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Κοσμαρίκου
Κείμενο: Μαρία Λάγιου
Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη

Οδηγός για την Άνοιξη

10,00 

Παιδιά 0 – 12 ετών

Με χρώματα και θορύβους μπαίνει η άνοιξη στη ζωή μας. Διώχνει τον χειμώνα και φέρνει το καλοκαίρι, η φύση ξεδιπλώνεται και ανοίγει τις ομορφιές της. Τα παιδιά μας χαίρονται την ύπαιθρο, αλλά και όσα από αυτά έχουν σχε­­τικές αλλεργίες εκτίθενται στις γύρεις, τις μέλισσες… Πασχαλινά κουλουράκια, σοκολατένια αβγά και αρνί έρχονται να διαταράξουν τις διατροφικές τους συνήθειες. Ο Οδηγός αυτός αποτελεί τη συλλογή των πιο συνηθισμένων προβληματισμών των γονέων για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών τους την άνοιξη.

 

Οδηγός για τον Χειμώνα

10,00 

Παιδιά 0 – 12 ετών

Ο χειμώνας είναι η πιο κρίσιμη περίοδος για την παιδική υγεία λόγω των ιώσεων που κυκλοφορούν, αλλά ταυτόχρονα και η πιο διασκεδαστική, λόγω του εορτασμού των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και του μασκαρέματος του Καρναβαλιού. Ο Οδηγός αυτός αποτελεί τη συλλογή των πιο συνηθισμένων προβληματισμών των γονέων για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών τους τον χειμώνα.

Οδηγός για το Φθινόπωρο

10,00 

Παιδιά 0 – 12 ετών

Το φθινόπωρο είναι μία μεταβατική εποχή και απαιτεί την προσαρμογή των παιδιών μετά τις καλοκαιρινές διακοπές σε καινούργιες περιβαλλοντικές συνθήκες και μιαν άλλη καθημερινότητα. Ο Οδηγός αυτός αποτελεί τη συλλογή των πιο συνηθισμένων προβληματισμών των γονέων για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών τους το φθινόπωρο.

Don’t forget, the birds will sing at 1.45…

6,00 

Ο μόνος χρόνος που δεν λιγοστεύει είναι ο χρόνος που πέρασε. Και αυτό που περισσεύει στο τέλος του χρόνου -μετά από όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν- είναι η φθορά, απόδειξη μιας μάταιης κυριαρχίας σε έναν κόσμο που δεν ορίζουμε, αλλά μας ορίζει.

Όταν ο απλός, καθημερινός Τζέιμς ανακαλύπτει αυτή την ματαιότητα, νιώθει την ανάγκη να σπάσει τον τοίχο του χρόνου και να τολμήσει το ταξίδι. Πεισματικά θέλει να ανασκευάσει τον κόσμο και να τον φέρει στα δικά του μέτρα, να δώσει το δικό του τέλος στην ιστορία και τη ζωή του με μια παράλογα μεταφυσική προσδοκία.

Μέσα από ένα ταξίδι σε σταθμούς τρένων και σε πολλά βροχερά απογεύματα…παραμένει αιώνιο ζητούμενο ο επανακαθορισμός του χρόνου. Οι μαθηματικοί τύποι, τα ρολόγια, οι κλεψύδρες, οι μηχανές…άχρηστα όλα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον αναγνωρίσουν οι μνήμες. Το μόνο που έχει σημασία είναι να ακυρωθούν οι αναμνήσεις…

Ο καθρέφτης της Μυγδαλιάς

8,50 

Πέρα μακριά, στον βορρά, στη χώρα των πάγων, στέκεται μονάχο ένα βουνό που μοιάζει άνθρωπος σκυφτός. Οι ντόπιοι λένε ότι είναι πετρωμένος γίγαντας. Λένε ότι κάθεται και προστατεύει με το σώμα του ένα άγαλμα από πάγο κι έναν μικρό σπασμένο καθρέφτη.

Και ποια είναι η ιστορία του γλυπτού;

Είναι η ιστορία της Μυγδαλιάς και του Μηνά, ενός επισκέπτη από το παρελθόν κι ενός μαγικού καθρέφτη.

Η κόκκινη νύχτα και οι ημέρες των χρωμάτων

33,00 

Κόκκινη είναι η νύχτα της μεγάλης καρναβαλικής βραδινής παρέλασης, η οποία, όπως σημειώνει ο φωτογράφος στον πρόλογο «δεν είναι κόκκινη μόνο από τις δάδες των συμμετεχόντων. Είναι κόκκινη γιατί κόκκινο είναι το πάθος και η έκσταση που σε κυριεύει όταν βρεθείς ανάμεσά τους. Όταν βρεθείς να παλεύεις να κρατηθείς στην επιφάνεια ενός ποταμού από πύρινες λόγχες. Όταν βρεθείς να συμπλέεις με ένα πλήθος αλαλάζον (και τι πρωτάκουστο, ειρηνικό και αλαλάζον!) και να χορεύεις σε ρυθμούς εκστατικούς μιας μουσικής που έρχεται από μέσα σου.

»Η μηχανή, εκεί, να καταγράφει, κολλημένη πάντα στην άκρη του χεριού, και με το σκόπευτρό της σταθερά το μάτι ενωμένο…

»Κάποια στιγμή, αν αφεθείς, τον χρόνο τον νιώθεις αλλιώς. Όχι μόνο να μεγαλώνει, γενικά αλλιώς. Σαν η μονάδα μέτρησής του να μην έχει μεγάλη σαφήνεια ή ακρίβεια. Σαν να μην έχει σταθερή διάσταση. Πιο αόριστη, πιο ρευστή…»

Ο Χάρης Α. Πρέσσας, φωτογραφίζοντας χρόνια το Πατρινό Καρναβάλι κι έχοντας συγκεντρώσει ένα μεγάλο corpus δουλειάς, επιλέγει για την Κόκκινη Νύχτα φωτογραφικά έργα που, πειραματιζόμενα στα σημεία τομής της εικαστικής αναζήτησης αφενός της φωτογραφικής αποτύπωσης αφετέρου, αναμετρώνται με την ενέργεια, τον χρόνο και τον χώρο σαν πεδίο όπου ενοποιούνται και πάλλονται φόρμες και μορφές.

Το καρναβάλι προσφέρεται προφανώς ως αφορμή. Τα άρματα, τα γκρουπ, τα πρόσωπα και οι μάσκες εγκαθίστανται, ως οφείλουν, στο πρώτο πλάνο, ωστόσο αυτό που στις φωτογραφίες του Πρέσσα ηλεκτρίζει με την παρουσία του το βλέμμα καταλαμβάνοντας (ενίοτε και διαπερνώντας) το κάδρο, είναι η ανάδειξη και η πρωτοκαθεδρία ενός δυναμικού κι εκστατικού άυλου. Του άυλου της καταλυτικής διάχυσης ενέργειας, που συντίθεται από κίνηση, ρυθμό και χρώμα.

Συγκεκριμένα στην ενότητα «Κόκκινη Νύχτα» το κλικ του φακού επιβουλεύεται τόσο τον χώρο αλλά κυρίως τον χρόνο: μέσω της τεχνικής του «ανοιχτού φλας» και της «φωτοσινεγραφίας» (όρο που ο Πρέσσας εισηγείται και επεξηγεί) επιτυγχάνεται η διεύρυνση της φωτογραφικής αποτύπωσης και συνακόλουθα η επιμήκυνση του καταγραφόμενου χώρου και χρόνου, ενισχύοντας την αφηγηματικότητα της φωτογραφικής πράξης. Στην αφηγηματικότητα αυτή των φωτογραφικών πράξεων του Πρέσσα ο πρωταγωνιστής είναι λιγότερο το καρναβάλι και περισσότερο οι αλχημείες της έκστασης ή ο τρόπος που ο φακός είναι σε θέση να αναμετρηθεί με τις άπειρες εκδοχές του διονυσιακού.

Ο ελέφαντας του HOTEL PHIDIAS

14,00 

Ο Θάνος Αποστολίδης, ένας σαρανταπεντάρης καθηγητής και συγγραφέας που συνεχώς νιώθει να «πατάει σε δύο βάρκες», σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποδράσει από την πνιγηρή μικροαστική ζωή του, δέχεται να γίνει συνεργός σε μια «κινηματογραφική» απόδραση από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Όμως γρήγορα συνειδητοποιεί ότι καταλήγει πιόνι σε ένα παιχνίδι που δεν ελέγχει. Μια απρόσμενη βράβευση και μια απίστευτη γυναίκα, κάποιοι φίλοι από τα παλιά και κάποιοι αναπάντεχοι σύμμαχοι, πολύ αλκοόλ και η ανεκπλήρωτη προσδοκία ενός ταξιδιού στις επικράτειες των ελεφάντων, τον στηρίζουν στο δρόμο για να βγει από το λαβύρινθο που έχτισαν γύρω του μυστικές υπηρεσίες και διεφθαρμένοι πολιτικοί.


Ο Ελέφαντας του «Hotel Phidias» είναι ένα σύγχρονο πολιτικό θρίλερ σε μια Ελλάδα σε μόνιμη κρίση και παράλληλα η αγωνιώδης επιδίωξη ενός άντρα στα μισά της ζωής του για χειραφέτηση και αυτογνωσία.


Κριτικές

«Από την περιγραφή εδεσμάτων μέχρι τις επαναλαμβανόμενες αναφορές σε στίχους τραγουδιών, από τις αισθησιακές περιγραφές όχι μόνο ερωτικών σκηνών αλλά και αισθητηριακών ερεθισμάτων, απλώνει ένα δίχτυ διακειμενικότητας στο οποίο συγκρατεί πολλούς από τους μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, και όχι μόνον αυτού. Άλλωστε και το όνομα του ήρωά του παίζει με τη διακειμενικότητα παραπέμποντας στον γνωστό Έλληνα συγγραφέα αστυνομικών Ανδρέα Αποστολίδη. Παράλληλα, υπηρετεί με συνέπεια την ιδέα του αστυνομικού μυθιστορήματος ως κατεξοχήν μυθιστορήματος της ζωής της πόλης, διατρέχοντας την Αθήνα της κρίσης προς κάθε κατεύθυνση, πηγαίνοντας από τον Κορυδαλλό στο Θησείο και από ’κεί στα Εξάρχεια και στην Πλάκα, συλλαμβάνοντας εικόνες, ήχους και μυρωδιές μιας πόλης σε αποσύνθεση και σε καθεστώς ασφυξίας.»
Έφη Γιαννοπούλου (Εφημερίδα Η Εποχή)

Οι τέσσερις εποχές του κυρίου Ανανία: ένα ημερολόγιο εξιχνίασης φόνου

12,00 

Αγαπητέ κύριε Ανανία,

Για μένα όλα ξεκίνησαν τη μέρα που με κάλεσαν να ερευνήσω την υπόθεση με το πτώμα που βρέθηκε στην παραλία του Αγίου Βασιλείου—ένα «ανέμελο» πτώμα που αγνάντευε τη θάλασσα. Μυστήριος φόνος, μυστήριο και η λέξη που είχε γραμμένη πάνω του. Αλλά για σας, κύριε Ανανία, μάλλον δεν ξεκινά η ιστορία εκείνη τη μέρα, αλλά πολύ πιο πριν. Έτσι πάει. Κανένας φόνος δεν ξεφυτρώνει από το πουθενά. Παρ’ όλα αυτά, εσείς, απ’ ό,τι έμαθα, κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε, κι αυτό είναι σπουδαίο. Απλώς, δυστυχώς, οι νόμοι της φύσης είναι απαράβατοι και αναπόδραστοι, και οι σφαλιάρες, όπως συμβαίνει με όλα ταφυσικά φαινόμενα, κάποτε παίρνουν τον δρόμο τους και ανοίγουν παρτίδες με τον Χάρο. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάω.

Εγώ, από τη μεριά μου, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Αλλά τι να σου κάνω όταν, εκεί που νομίζεις πως όλα πάνε καλά, έρχεται μια λέξη να σου μαδήσει την υπόθεση; Και τι απολογισμό να κάνεις όταν το μυστήριο λύνεται επειδή πήγε ο άλλος να κατουρήσει εν ώρα εργασίας; Κι εκείνο το πορτατίφ… πάλι καλά να λες.

Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως, άμα δεν ήμουν τόσο μεγαλομανής, τώρα θα έπαιζα τις κουμπάρες με τους κλεφτοκοτάδες του Ιονίου και όλα θα ήταν πιο απλά. Ωστόσο, από μια άποψη, είναι πολύ καλύτερο να τα κάνεις μόνος σου σκατά, παρά να σ’ τα κάνουν οι άλλοι. Δεν βαριέσαι! Παλιοζωή. Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο και ούτε επιθυμώ να σας χαλάσω τη διάθεση. Μόνο να σας πω ότι εκείνες οι ζωγραφιές που λαμβάνατε ήταν για να μη μας ξεχνάτε, κι αυτό είναι υπέροχο.

Καλή άνοιξη, κύριε Ανανία!
Με εκτίμηση,
Επιθεωρητής Γ. Παπαδόπουλος


Στην Ελλάδα τού σήμερα όλα είναι δύσκολα—μποτιλιάρισμα στους δρόμους, οικονομική κρίση, διαδηλώσεις μέρα παρά μέρα, γκρίνια, ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, μεγάλες δόσεις μιζέριας, κυκλοθυμίες, και μανάδες πανικόβλητες για το μέλλον των παιδιών τους. Και καθώς οι αναταραχές όλο και αυξάνονται, ένα πτώμα, μοιρασμένο σε δύο πόλεις, κάνει την εμφάνισή του και καλεί τον εκκεντρικό αστυνομικό Γιώργο Παπαδόπουλο να βρει τον δολοφόνο, που κυκλοφορεί ελεύθερος.

Οι μεγάλες δόσεις χιούμορ είναι αναπόφευκτες, καθώς εδώ είναι Ελλάδα και όλα λειτουργούν μ’ έναν δικό τους ιδιόρρυθμο τρόπο, και το μυστήριο ακόμα πιο αναπόφευκτο, καθώς ένα πτώμα που αγναντεύει τη θάλασσα με τα χέρια στις τσέπες και μια λέξη αινιγματική, γραμμένη στο μέτωπό του, δεν μπορεί παρά να εγείρουν τεράστια ερωτηματικά. Η έρευνα θα οδηγήσει σε ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας.

Ποιος από αυτούς οδηγήθηκε στο έγκλημα και γιατί; Ο Γιώργος Παπαδόπουλος, με τον πιστό του ακόλουθο Αλέξη Αλεξάκη, άλλοτε ακολουθώντας τον νόμο και άλλοτε αυτοσχεδιάζοντας, θα καταφέρει να αποκαλύψει μια πολύ πικρή αλήθεια.

Ποιητικά πορτραίτα, 2018

15,00 
Η μνήμη της ποίησης

Η ποίηση, οι ποιητές, τα ποιήματα υμνούν τη γλώσσα, τις λέξεις, τον μύθο και τη διαδρομή τους στον χρόνο.Από την εποχή του Ομήρου έως και σήμερα, περιγράφουν τον βίο των ανθρώπων με κώδικες που ορίζουν τα μικρά και τα μεγάλα της ύπαρξής τους, τα μικρά και τα μεγάλα με τα οποία δονείται η καθημερινότητα των σύγχρονων ανθρώπων. Η δράση των ποιητριών και των ποιητών όπως αυτή καταγράφεται στον εκδοτικό χώρο, τρανή και ουσιαστική, συνεισφέρει με τον δικό της τρόπο στη διαμόρφωση του πολιτιστικού ορίζοντα της σύγχρονης Ελλάδας.

Καθ’όλον τον εικοστό αιώνα οι ποιητές και οι ποιήτριες με τα κείμενά τους συνοδοιπόρησαν με όλες τις σπουδαίες στιγμές και τα γεγονότα του σύγχρονου κόσμου, και όχι μόνο. Το Γραφείον Ποιήσεως καταγράφει τον βίο των λέξεων που καθώς ορίζουν στο ποίημα την ποίηση περιγράφουν και το έργο του δημιουργού τους. Συνομιλεί άμεσα με τη σύγχρονη ποιητική παραγωγή, καταγράφοντας και αρχειοθετώντας το έργο των σύγχρονων ποιητριών και ποιητών, μέσα από τα ποιήματα και την ποιητική τους τέχνη.

Τα «Ποιητικά Πορτραίτα» παρουσιάζουν σε εβδομαδιαίο επίπεδο, κάθε Κυριακή, σε συνεργασία με την ημερήσια εφημερίδα των Πατρών Πελοπόννησος, τη ποιητική δράση κάθε φορά ενός ποιητή ή μιας ποιήτριας που ζει και παράγει σήμερα στον ελλαδικό χώρο.Ηπαρουσίαση καταγράφει κάθε φορά τις απόψεις τους, τη συνάντησή τους με έναν σπουδαίο ομότεχνο, ένα χειρόγραφο ποίημά τους, το οποίο συνοδεύεται κάθε φορά από το αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό και το απαιτούμενο ευσύνοπτο βιογραφικό.

Σε συνέχεια του 2017, το 2018 παρουσιάστηκαν 46 ποιητές και ποιήτριες από όλες τις υπάρχουσες εν δράσει «ποιητικές γενιές» της σύγχρονης Ελλάδας, δίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον αναγνώστη να μελετήσει το ψηφιδωτό της σύγχρονης ποίησης, μέσα από την παρουσίαση των ποιητικών «προσωπικοτήτων» που δημιουργούν, έχουν εγνωσμένο ποιητικό βίο και διαμορφώνουν τον λογοτεχνικό ορίζοντα της πατρίδας μας. Η καταγραφή αυτή έχει ως κύριο στόχο, παράλληλα με τα όποια γραμματολογικά χαρακτηριστικά να καταγραφούν και οι απόψεις των ίδιων των δημιουργών για την ποίηση και τις υγρασίες που αφήνουν στον χρόνο τα ποιήματα τους. Οι καταγραφές συνεχίζονται με τα ποιητικά πορτραίτα του 2019.

Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Γραφείον Ποιήσεως

Τα Χρυσόψαρα και άλλα 49 ανεκδιηγήματα

8,00 

Μουσική.
Μουσικοί.
Εργάτες.
Η Λίτσα. Άλλες Λίτσες.
Μπαρ και περίπτερα.
Θερμοσίφωνες και γυψοσανίδες.
Εγκληματίες, τζογαδόροι, φαντάσματα,
γοργόνες και χρυσόψαρα.
Φαντάροι και αξιωματικοί.
Γητευτές κουνουπιδιών και πωλητές λύσεων.
Καριερίστες κι αλκοολικοί.
Ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα από ιστορίες που υφαίνουν σελίδα τη σελίδα τη βεβαιότητα στον αναγνώστη ότι, τελικά, δεν υπάρχει κανένα νόημα.
Μια συλλογή ανεκδιήγητων διηγημάτων.
Μια συλλογή ανεκδιηγημάτων.

Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν

10,00 

Μια πόλη, μια γειτονιά, μια οικογένεια. Δύο αγόρια ζουν με τη μητέρα τους, όμως ονειρεύονται χώρια, καθώς εκείνη μετεωρίζεται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο.

Έξω υπάρχει ένας κόσμος κάτω από το αβάσταχτο βάρος της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, αυτής της κληροδοτημένης από την προηγούμενη γενιά της ακρισίας. Εκεί στις σπηλιές του έξω κόσμου νέα παιδιά ονειρεύονται και ερωτεύονται ζώντας με δουλειές του ποδαριού, κρατώντας χωμένα στον κόρφο πτυχία χωρίς αντίκρισμα και φυλάγοντας οικογενειακά μυστικά. Η τέχνη της μουσικής, η βία του δρόμου, η μοναξιά της τρυφερότητας ενός αστυνόμου, ένα πάρτι για άστεγους, η ζωή που δεν λέει να το βάλει κάτω…

Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν είναι μια μπαλάντα για τους ταπεινούς που ονειρεύονται· μια γεμάτη συγχορδίες νουβέλα γραμμένη από τη γενιά της κρίσης για το απόλυτο σήμερα.